De Lindegracht is nu een vriendelijk binnenstadsgrachtje, maar dat is het niet altijd geweest. Voor de openlucht-Lindegrachtconcerten is het natuurlijk een prachtige, beetje historische entourage, maar in de vroege middeleeuwen was deze muzikale bestemming nog in geen velden of wegen te bekennen. Het stadje Alkmaar was gegroepeerd op en rond de strandwal waarop later de Grote Kerk verrees. De marktstad kreeg in 1254 stadsrechten. Dus mochten de inwoners ook een stadsmuur bouwen. Dat deden ze, maar toen de stad zich in 1490 aansloot bij het oproer van het Kaas- en Broodvolk, en verloor, moesten een paar jaar later als straf de wallen weer worden geslecht. Al die eeuwen had de Lindegracht niettemin als vestinggracht gefungeerd.
Het slechten van die wallen beviel ook letterlijk slecht, want in 1517 kon de Friese roofridder Grote Pier zonder inspanning de stad leegroven en platbranden. Ook de stadsarchieven gingen eraan en dus weet men nu op basis van documenten eigenlijk weinig over die middeleeuwse periode of Alkmaars geschiedenis in zijn algemeenheid. In 1536 werd de Lindegracht weer officieel vestinggracht en kwam er ook weer een poort te staan: de Kennemerpoort waarvan de funderingsresten wel zijn teruggevonden, maar waarvan niemand kan zeggen hoe die poort eruit heeft gezien. Zeker is dat ernaast een herberg was. Inderdaad: Het Gulden Vlies. Later verloor de Lindegracht de betekenis als vestinggracht. De stad werd uitgelegd naar het zuiden en de Kennemerpoort werd verplaatst naar waar nu de Heilooërbrug ligt. Het werd een binnenwatertje dat alleen nog dienst deed als polderboezem. En nu als 'concertzaal'.
